کد مطلب:37986 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اختلاف شيعه و سني از كجا ناشي ميشود و اعمال اهل سنت چه ميشود؟

مسئله امامت ريشه اختلاف بين دو مذهب شيعه و سني است. در اين كه جامعه نياز به امام و رهبر دارد، اختلاف وجود ندارد، چرا كه ضرورت وجود امام و پيشوا در هر جامعهاي را همه عقلا درك ميكنند و جاي شك و ترديد نيست. تاكنون هم هيچ جامعهاي بدون رئيس و رهبر مشاهده نشده است. باز اختلاف در مبحث امامت بر سر اين نيست كه آيا پيامبر جانشين خود را تعيين كرد يا نه، كه اين يك بحث تاريخي است، نه اعتقادي، البته در اين مورد شيعه معتقد است كه رسولالله (ص) علي (ع) را تعين فرمود.

اختلاف در منصب امامت و كيفيت نصب و تعيين امام و ويژگيهاي او است.

آن چه شيعه به عنوان يك اصل اعتقادي مطرح ميكند و آن را يكي از اصول دين ميشمارد و پذيرفتن آن را ريشه همه بركات دنيا و آخرت و انكارش را منشأ همه مفاسد اجتماعي ميداند، اين است.

امامت منجي الهي و امام در غير از وحي و نبوت جانشين پيامبر اسلام (ص) در تمام منصبهاي الهي حضرت است (مانند تفسير قرآن و بيان احكام و اداره جامعه و...) امام بايد از طرف خدا تعيين و نصب شود، و بايد معصوم و به دور از خطا و اشتباه بوده و داراي علم خدادادي باشد. پس امام در فرهنگ شيعه سه شرط بايد داشته باشد:

1 - از طرف خدا منصوب باشد،

2 - معصوم باشد،

3 - علم خدادادي و غيرعادي داشته باشد.(1)

پيامبر كسي را به عنوان امام معصوم معرفي نكرده است. به عقيده آنان امام كسي است كه به عنوان رهبر سياسي جامعه اداره كشور را به عهده گرفته است، خواه مردم انتخاب كنند يا از طريق ديگر حكومت را به دست گرفته باشد. امام و مرجع ديني نيز كسي است كه عالم و داراي مقام اجتهاد باشد. اينان عصمت و معصوميت از خط و اشتباه را شرط نميدانند، به همين جهت امامت (به معناي ولايت سياسي) جزء فروع دين دانسته شده است.

شيعه معتقد است احكام الهي را بايد از پيامبر امام معصوم بيان كند، از اين رو اگر كسي احكام دين را از غير امام معصوم بگيرد و طبق آن عمل كند، عملش باطل است مگر اين كه نشناختن امام و پيروي نكردن از مذهب شيعه از روي بي اطلاعي و قصور باشد، نه تقصير، يعني اگر كسي به گونهاي از سلامت فكر برخوردار باشد كه اگر حقانيت تشيع به او عرضه شود بپذيرد، كار او با خدا است (2) و اميد است كه خداوند اعمالش را قبول كند. البته اكثر عوامالناس از مذاهب مختلف چنين هستند و غالباً اعتقادشان براساس تحقيق و بررسي نيست، اما در عين حال از بسياري از فوايد و آثار و بركات دين و مذهب حق محرومند كه اين مسئله مربوط به خودشان ميشود.

پينوشتها:

1 - محمد تقي مصباح يزدي، راهنماشناسي، ص 414 و 418.

2 - مرتضي مطهري مجموعه آثار، ج 1، (عدل الهي)، ص 342.